Εκλέγεσθαι και εκλέγειν

Άρθρο του Παναγιώτη Μπουλούκου στα parapolitikaargolida.gr

Θα κληθούμε τους επόμενους μήνες να συμμετάσχουμε στις Εθνικές και Αυτοδιοικητικές εκλογές, πρώτου και δευτέρου βαθμού, ασκώντας τα Δημοκρατικά και Συνταγματικά Δικαιώματά μας, για τα οποία πάντα είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε, τουλάχιστον λεκτικά, σε οποιοδήποτε, έστω και φαινομενικό περιορισμό τους. Όμως μέσα από την καθημερινότητα, τις δυσκολίες της βιωτής μας, την προσπάθεια να φαινόμαστε αρεστοί σε όλους, αλλά και στο γενικότερο κλίμα  απαξίωσης των Θεσμών, δείχνουμε να έχουμε ξεχάσει ότι η συμμετοχή μας στις Εκλογές και μάλιστα ειδικότερα στις εκλογές για την ανάδειξη αυτών, που θα αναλάβουν και θα σχεδιάσουν το μέλλον του Δήμου μας, δεν εξαντλείται στο «εκλέγειν», αλλά και στο «εκλέγεσθαι».

Έτσι κάποιοι από εμάς εξαντλούμε τα ανωτέρω δικαιώματά μας στις Δημοτικές Εκλογές στο «εκλέγειν», καθοδηγούμενοι από το γενικότερο κλίμα, που δείχνει να επικρατεί στην εποχή μας, του ψυχρού ατομισμού και δήθεν «ρεαλισμού» και ψηφίζοντας ίσως κάποτε ακόμα και με κριτήρια: το πολιτικό κόμμα, στο οποίο ανήκουμε, την συγγένεια, την κοινωνική σχέση, την φρούδα ελπίδα της εύνοιας των «ισχυρών», την μικροεξυπηρέτηση, (με την τοποθέτηση μιας λάμπας, ενός κάδου απορριμμάτων ή το κλείσιμο μιας λακκούβας, της χρηματοδότησης με μικροποσά σωματίων, στα οποία ανήκουμε),  για την οποία μάλιστα και νόθα νιώθουμε υποχρεωμένοι κ.α. ή ακόμα χειρότερα του ατομικού συμφέροντος μας, όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται, μη αντιλαμβανόμενοι όμως, ότι οι επιλογές μας δεν έχουν συνέπειες μόνο για μας και τον σημερινό μικρόκοσμό μας, αλλά θα έχουν τελικά πολλαπλάσιες συνέπειες για τις επόμενες γενιές μας και για την βιώσιμη πορεία του Τόπου-Δήμου μας. Όμως αφήσαμε στην άκρη το «εκλέγεσθαι» και κλειστήκαμε στην οικογένειά μας, την εργασία μας και τον κοινωνικό μας περίγυρο, λες και ένα ατομικό φοβικό σύνδρομο να μας τυλίγει, πνίγοντάς μας και αφήσαμε την τύχη του Τόπου μας και ημών σε όλους τους άλλους, εκτός από εμάς, φτάνοντας κάποιοι στο σημείο λίγο χρόνο μετά τις εκλογές να διαμαρτυρόμαστε και να κατακρίνουμε, «εν στενό κύκλο», τις Δημοτικές Αρχές και τα πρόσωπα, που ΕΜΕΙΣ επανειλημμένως επιλέξαμε (και ίσως είμαστε έτοιμοι να ξαναψηφίσουμε μόλις δεχθούμε το «ηγετικό καλοχαιρέτισμά» τους). Δείχνουμε ως αν να περιμένουμε στο μέλλον κάποιο υποθετικό πρόσωπο, που δεν υπάρχει, από τα παραμύθια βγαλμένο και εντελώς μυθικό, κατά την αρχαιότητα: «Άνακτα», κατά τους Ελληνορωμαϊκούς χρόνους: «Αυτοκράτορα», κατά την τουρκοκρατία: «Βεζίρη, Πασά κλπ » και στους χρόνους μας: «υπέρτατο ηγέτη», ως από μηχανής θεός να μας λύσει επιτυχώς όλα τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας και να σχεδιάσει επιτυχώς το βιώσιμο μέλλον του Δήμου μας, με δυνατότητες ανάπτυξης για κάθε Δημότη, χωρίς εμάς και ας γνωρίζουμε ότι αυτό δεν ισχύει. Ακόμα δε και να υπήρχε ο ιδεατός, σε υπέρτατο βαθμό ικανός και χαρισματικός ηγέτης στο μέλλον και πάλι λίγα θα κατάφερνε χωρίς την πλαισίωσή του από εμάς.

Θα έχεις ακούσει και Συ όπως και γω: «Ωχ αδερφέ μου, όλοι την τσέπη τους κοιτάνε, όλοι το ίδιο είναι, που πας να μπλέξεις – κοίτα την δουλειά σου, είσαι επιτυχημένος στον τομέα σου, θα στενοχωρηθείς», όμως αυτά είναι γενικότητες, αν και σε ένα βαθμό αλήθεια σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά δεν ισχύουν μόνο αυτά, υπάρχουν και άνθρωποι, που προσφέρουν ανιδιοτελώς για τον Τόπο τους και για τις επόμενες γενιές και εν πάσει περιπτώσει γίνε ΕΣΥ ένας από αυτούς και ας στενοχωρήσεις και στενοχωρηθείς, τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει τώρα, που ακόμα μπορείς, άλλως θα ζήσεις μοιρολατρικά το μέλλον, που θα σχεδιάσουν, αν σχεδιάσουν, οι άλλοι για σένα χωρίς εσένα, από την επιλογή σου.

Την κατάσταση τριγύρω σου την αντιλαμβάνεσαι, την βλέπεις, την ακούς, την βιώνεις καθημερινά, δεν μπορεί να γίνει καλλίτερη χωρίς εσένα. Κατά τη γνώμη μου ο Δήμος δεν προσφέρεται για κομματικές καταγραφές, αλλά για πολυσυλλεκτικές πρωτοβουλίες  και σίγουρα δεν είναι η ώρα να μετρηθούν η αριστερά, το κέντρο και η δεξιά στο Δήμο……., εξάλλου θα προηγηθούν οι Εθνικές εκλογές, στις οποίες ο καθένας μας μπορεί να εκφραστεί. Απ΄ όποιο επαγγελματικό χώρο και εάν είσαι μη φοβάσαι, το όποιο κόστος πιστεύεις ότι μπορεί να έχεις, αλλά με θάρρος άσκησε το δικαίωμά σου του «εκλέγεσθαι» και εντάξου ως υποψήφιος στον Δημοτικό Συνδυασμό, που θα αναπαυτείς, αποφασίζοντας, αφού πρώτα σταθμίσεις κατ΄ελάχιστο: α) τον επικεφαλής αυτού, με τα πεπραγμένα του, το ήθος και τον μέχρι σήμερα βίο του, β) τους υποψηφίους του με τα ίδια κριτήρια και γ) την πολυσυλλεκτικότητα και την ανοχή και αντοχή στον γόνιμο διάλογο.  Δεν είναι η ώρα να βολευτούμε στην σκιά του «απαρατήρητου», αλλά να προσπαθήσουμε με ήθος τουλάχιστον, για ένα καλλίτερο μέλλον. Το οφείλουμε στους προγόνους μας, που μας παρέδωσαν αυτόν τον Τόπο, στα παιδιά μας, που θα πρέπει να τον παραδώσουμε καλλίτερο και τελικά και στους ίδιους τους εαυτούς μας.   Άλλως «άκου, σιώπα και συνέχισε να ανέχεσαι».

Άργος 19/01/2023

Εν τιμή

Παναγιώτης Δ. Μπουλούκος

Δικηγόρος