“Είναι η οικονομία, ηλίθιε…”
Είναι η οικονομία, ηλίθιε…
It’s the economy, stupid…*
* Η φράση αποδίδεται στον James Carville, Σύμβουλο πολιτικής επικοινωνίας του Bill Clinton, από την επιτυχημένη καμπάνια που δημιούργησε γι’ αυτόν το 1992.
Στην πραγματικότητα στην παραπάνω φράση συνοψίζεται η σχέση του πολίτη με την Πολιτική. Η φράση αυτή δείχνει κυνικά, στυγνά και αμείλικτα ποια είναι η μόνη εργασία που έχει πραγματική αξία να ασχολείται κάθε πολιτικός. Συνοψίζει το μόνο μετρήσιμο μέγεθος που απεικονίζει την αποτελεσματικότητα της πολιτικής που ασκεί κάθε πολιτικός. Η καλή οικονομία είναι αυτή που προσφέρει ευημερία στις κοινωνίες, προσφέρει δυνατότητες στους ικανούς και πρόνοια στους πιο αδύναμους. Μια ευημερεύουσα οικονομία προσφέρει την δυνατότητα σε όλους να ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία και να βιώνουν το παρόν με ευτυχία.
Η οικονομία θα έπρεπε να είναι το μόνο κριτήριο επιλογής της ψήφου των πολιτών, σύμφωνα με τα παραπάνω… Συμβαίνει όμως αυτό; Και εάν δεν συμβαίνει ποιες είναι οι εκλογές που δεν συμβαίνει κατά κόρον; Παρατηρώντας τις τελευταίες εθνικές εκλογές στην χώρα μας θα μπορούσε εύκολα να ισχυριστεί κάποιος ότι τα Μνημόνια, έκαναν τους πολίτες να αντιληφθούν την αξία της παραπάνω φράσης πριν επιλέξουν την ψήφο τους. Δυστυχώς όμως δεν θα μπορούσε ο ίδιος άνθρωπος να ισχυριστεί το ίδιο για τις εκλογές Α’ & Β’ βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Σε αυτές τις εκλογές, τις λεγόμενες αυτοδιοικητικές, ακόμη κυριαρχούν τα “κουσούρια” που μας κληροδότησε ο τούρκικος ζυγός των 400 ετών, το ρουσφέτι, το πεσκέσι, το μπαξίσι και όλα αυτά σε συνδυασμό με την συγγένεια εξ΄ αίματος και εξ΄ αγχιστείας…
Τι θα επιτύχουμε όμως, αλήθεια, ανακυκλώνοντας αυτή την απαρχαιωμένη μέθοδο, πέραν της ικανοποίησης ενός ανόητου εγωισμού, της μορφής ότι κάποιος συγγενής “κάνει κουμάντο” ή την χαρά της άμεσης πρόσβασης σε σκοτεινούς και διεφθαρμένους διαδρόμους εξουσίας; Όλα τα παραπάνω βελτιώνουν τη ζωή του καθενός από εμάς, δημιουργούν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας; Νομίζω πως όλοι γνωρίζουμε την απάντηση και αυτός είναι και ο λόγος που ποτέ δεν κάνουμε αυτή την ερώτηση στον εαυτό μας, ακριβώς επειδή γνωρίζουμε την απάντηση…
Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τις υπεκφυγές, ας κοιταχθούμε στον καθρέφτη και ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας, ποια ευθύνη έχουμε απέναντι στο μέλλον, απέναντι στα παιδιά μας; Ας κοιταχθούμε στον καθρέφτη και ας φανταστούμε ποιόν Δήμο θέλουμε να τους παραδώσουμε; Ας φωτιστεί αυτή η προσωπική στιγμή ειλικρίνειας για όλους και ας παραδειγματιστούμε από τα προηγούμενα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης. Ας επιλέξουμε στις λεγόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές με τα ίδια κριτήρια που επιλέξαμε στις τελευταίες εθνικές εκλογές.
Ας επιλέξουμε, όχι εκείνον που θα μας υποσχεθεί τα πιο όμορφα πράγματα, ας επιλέξουμε εκείνον που θα μας υποσχεθεί “ρεαλιστικά” πράγματα. Ας κρίνουμε αυστηρά και με σοβαρότητα την πορεία του καθενός που ζητάει την ψήφο μας. Ας θυμηθούμε τι μας υποσχέθηκαν οι κατέχοντες την εξουσία και τι υλοποίησαν. Ας οραματιστούμε την ζωή που επιθυμούμε και ας την συγκρίνουμε με την ζωή που ζούμε. Δεν λείπει κάτι σημαντικό από την καθημερινότητά μας;
Εντέλει ας προσπαθήσουμε όλοι να καταλάβουμε την αλήθεια που κρύβει ο τίτλος αυτού του άρθρου… Η οικονομία ήταν, είναι και θα είναι πάντα, αυτό που θα οδηγήσει όλους εμάς τους «ηλίθιους» ψηφοφόρους, σε εκείνον που πραγματικά μπορεί να κάνει τον τόπο μας, τον Δήμο μας να «ανθίσει» πάλι. Ας είναι το μόνο κριτήριο επιλογής αν θέλουμε να ζούμε σε έναν Δήμο οικονομικά ανθηρό και ανεξάρτητο που θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες που του παρέχει η γεωγραφία του, η μορφολογία του εδάφους και προπάντων η Ιστορία του.
Τότε το παρόν άρθρο θα διαψευσθεί. Δεν θα υπάρχουν πλέον «ηλίθιοι» ψηφοφόροι αλλά σκεπτόμενοι, ευσυνείδητοι και ευτυχείς Δημότες.
Υ.Γ.: Η παρακάτω ιστορία που θα σας διηγηθώ έλαβε χώρα μια Κυριακή του Πάσχα και ήμουν αυτόπτης μάρτυς αυτής. Είχε επισκεφτεί το Άργος ο, τότε, εν ενεργεία Πρωθυπουργός της χώρας, αφού επισκέφθηκε και το Γηροκομείο, έπειτα έκατσε στην πλατεία του Πολιούχου για καφέ και συζήτηση με στελέχη του κόμματος απ’ όλο το Νομό. Την στιγμή που σηκώθηκε για να φύγει ο Πρωθυπουργός, ο τότε εν ενεργεία Δήμαρχος υπό την επήρεια των ανακαλύψεων του Arnaud Villeneuve (…), εξηγούσε στον Πρωθυπουργό το όραμά του για την ανάπλαση του κέντρου της πόλης. Θυμάμαι ξεκάθαρα την απάντηση του Πρωθυπουργού: «Δήμαρχε, δεν αφήνεις τα Φαραωνικά έργα και να βάψεις πρώτα τα κτήρια γύρω από την πλατεία, να ομορφύνει ο τόπος;». Και κάπως έτσι επιστρέψαμε στην αρχή. Είναι η οικονομία, ηλίθιε…
Του Δημητρίου Κ. Μπιτζή
Υποψήφιος Δημ. Σύμβουλος «Πρωτοβουλία»